تاخیر و توالی فراخوانی عضلات شانه در حین انجام حرکت ترکیبی پویا در بیماران مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه

زمینه و هدف: زمانبندی فعالیت عضلات حول شانه دارای اهمیت بسیاری است، اما تحقیق روی الگوهای فراخوانی و زمانبندی فعالیت عضله در شانه محدود است. لذا، هدف مطالعه حاضر آن بود که زمانبندی و توالی فراخوانی عضلات شانه را در افراد با و بدون سندروم گیرافتادگی شانه تعیین و با یکدیگر مقایسه کند.   روش کار: در این مطالعه مورد - شاهدی، 9 زن مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه و 13 زن سالم که از نظر سن، قد و وزن مطابقت داشتند به صورت غیرتصادفی ساده و داوطلبانه شرکت کردند. ثبت الکترومیوگرافی سطحی عضلات سراتوس انتریور، پکتورالیس ماژور، تراپزیوس فوقانی، تراپزیوس تحتانی، دلتوئید خلفی و دلتوئید قدامی سمت غالب در حین الگوی حرکتی d1flex انجام شد. زمان تاخیری، زمان تاخیری نسبی و توالی فراخوانی عضلات مورد پردازش قرار گرفته و دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند. از روش غیرپارامتریک ] ( mann-whitney u ) 2 [independent sample برای تحلیل داده ها استفاده شد.   یافته ها: در گروه بیمار در مقایسه با گروه سالم بعضی عضلات افزایش زمان تاخیری را نشان داد ند. اما این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین توالی فراخوانی عضلات در گروه بیمار دستخوش تغییر قرار گرفت.   نتیجه گیری : تغییر در الگوهای فراخوانی در یک یا بیشتر عضلات در گروه بیمار در مقایسه با گروه سالم نشان دهنده تغییر در کنترل نوروماسکولار است و از این رو برنامه های توانبخشی بایستی طوری طراحی شود که توالی فعالیت و کنترل حرکتی این عضلات را بهبود بخشیده و اصلاح کنند.